Skala Barthel to powszechnie stosowana do oceny sprawności chorego międzynarodowa skala. Formularz taki wypełnia lekarz lub pielęgniarka w celu określenia zapotrzebowania na opiekę długoterminową. Skalę tą wprowadzono w Polsce w rozporządzeniu ministra zdrowia z 23 grudnia 2010 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej Skala wpływa na wysokość otrzymywanego wsparcia finansowego ze strony państwa.

Do oceny bierze się pod uwagę dziesięć czynności dnia codziennego.

1. Spożywanie posiłków.
2. Przemieszczanie się (z łóżka na krzesło i z powrotem / siadanie)
3. Utrzymanie higieny osobistej.
4. Korzystanie z toalety (WC).
5. Mycie, kąpiel całego ciała.
6. Poruszanie się (po powierzchniach płaskich).
7. Wchodzenie i schodzenie po schodach.
8. Ubieranie i rozbieranie się.
9. Kontrolowanie stolca / zwieracza odbytu.
10. Kontrolowanie moczu / zwieracza pęcherza moczowego.

Diagnozuje się, które czynności chory potrafi wykonać bez pomocy z zewnątrz, które z pomocą lub w ogóle nie potrafi wykonać. Przy każdej czynności wpisuje się do tabelki wartość od 0-10, która najlepiej opisuje stan pacjenta. Następnie punkty się sumuje. Przy czym poszczególne wartości oznaczają brak samodzielności pacjenta, potrzebę większej lub mniejszej pomocy opiekuna lub samodzielność, niezależność. Maksymalna liczba punktów możliwa do otrzymania to 100 pkt.
Uzyskanie od 0 do 20 pkt oznacza całkowitą niesamodzielność
Od 20 do 80 pkt – chory może funkcjonować samodzielnie w określonym stopniu
Od 80 do 100 pkt – chory funkcjonuje samodzielnie, ewentualnie z niewielką pomocą z zewnątrz
Aby uzyskać pomoc w postaci opieki długoterminowej chory musi uzyskać od 0 do 40 pkt.

Niestety często chory otrzymuje liczbę punktów, która nie pozwala mu ubiegać się o pomoc. W takich sytuacjach warto zwrócić się o pomoc do profesjonalnej firmy świadczącej opiekę nad osobami starszymi lub niepełnosprawnymi. Zobacz ofertę Jesieni Wieku.