Mięta

Kategoria: Zdrowie Zdjęcie do artykułu Mięta magazynu Jesieni Wieku

Mięta pieprzowa (łac. Mentha piperita) to bylina należąca do rodziny Wargowych (Labiatae) powszechnie uprawiana w Polsce.
Surowcem leczniczym jest liść mięty pieprzowej, który po wysuszeniu należy przechowywać w suchym, ciemnym i chłodnym miejscu w szczelnym opakowaniu.

Dodatkowo w lecznictwie używany jest olejek miętowy, z którego otrzymuje się mentol.
W liściu zawarty jest olejek miętowy (do 2%), a w nim m.in. mentol, dodatkowo garbniki, flawonoidy, gorycze, fenolokwasy i sole mineralne.

Zdjęcie do artykułu Mięta magazynu Jesieni Wieku

 

Działanie i zastosowanie mięty


Wyciąg i napar z liści mięty

  • Zwiększa wydzielanie żółci i soku żołądkowego, co ułatwia trawienie pokarmów. Zapobiega zastojom żółci w pęcherzyku żółciowym
  • Ma działanie rozkurczające  na mięśnie jelit, dróg żółciowych i moczowych.
  • Wpływa na prawidłową pracę jelit, zapobiega wzdęciom i ułatwia odejście gazów.

Stosowany jest w zaburzeniach trawienia i fermentacji, wzdęciach, bólach brzucha, braku łaknienia, w kolkach jelitowych, w chorobach dróg żółciowych i wątroby oraz zaburzeniach w wytwarzaniu żółci.

  • Zwiększa ilość wydalanego moczu.
  • Posiada działanie przeciwbakteryjne w obrębie dróg pokarmowych i żółciowych.
  • Działają uspokajająco.
  • Zewnętrznie mięta stosowana jest do płukania jamy ustnej i gardła w stanach zapalnych, najczęściej w połączeniu z innymi ziołami.Jest bardzo powszechna w mieszankach ziołowych dostępnych w aptekach np. do płukania gardła (Septosan), w preparatach uspokajających (Nervosan), w mieszankach poprawiających trawienie (Digestosan), na zaparcia (Normosan), ziołach Cholagoga.

Olejek miętowy i mentol

Olejek miętowy i mentol są stosowane zewnętrznie na skórę i błony śluzowe, dzięki swoim właściwościom przeciwbakteryjnym, odkażającym, przeciwświądowym, a także przeciwzapalnym, miejscowo znieczulającym i chłodzącym.

Dodatkowo olejek miętowy stosowany jest w kosmetyce (kremach, pastach do zębów), chemii, a także w cukiernictwie czy likierach.

Mentol i olejek miętowy nie są stosowane samodzielnie. Wchodzą w skład preparatów aptecznych (np. Raphacholin C stosowany w zaburzeniach trawienia i chorobach dróg żółciowych) czy żeli przeciwbólowych np. Deep Relief.

Działanie niepożądane mięty

Liście mięty nie powodują działań ubocznych.

Olejek miętowy i mentol mogą wywołać świąd, pokrzywkę i przekrwienie skóry. Podane wewnętrznie w nadmiernych dawkach wywołują wymioty, ból brzucha, zaburzenia równowagi i sen.

Napar z liści mięty można zrobić samemu. Należy zalać wrzącą wodą liście mięty i pozostawić pod przykryciem na około pół godziny. Następnie przecedzić. Pić pół godziny przed jedzeniem pół szklanki lub stosować zewnętrznie do płukania jamy ustnej, najlepiej w połączeniu z innymi ziołami o podobnym działaniu.

Literatura:
Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski, Warszawa 1989