Orzech włoski (łac. Juglans regia) to pochodzące z Azji i uprawiane w Polsce wysokie drzewo (do 25m) z rodziny orzechowatych.
Do celów leczniczych używa się liście orzecha, które obcina się pod koniec czerwca i suszy. Pod koniec lipca zbiera się zielone niedojrzałe owoce. Z kolei mięsistą naowocnię z owoców dojrzewających stosuje się świeżą lub wysuszoną.
Najpowszechniej stosowane są jednak jądra nasienne (czyli jadalna część orzecha) po obraniu twardej skorupki.
Liście orzecha oraz naowocnia zawierają garbniki, związki naftochinonowe, flawonoidy, kwasy organiczne, karotenoidy, witaminy i sole mineralne
Jądra nasienne z kolei zawiera tłuszcze ( w tym cenne nienasycone kwasy tłuszczowe) , białka, węglowodany, fitosterole, fitynę, witaminy i sole mineralne. Jest to ceniony środek dietetyczny i odżywczy.
Działanie i zastosowanie orzecha włoskiego
Liście orzecha oraz naowocnia mają właściwości:
- Bakteriobójcze i przeciwgrzybicze
- Działanie ściągające na skórę i błony śluzowe przewodu pokarmowego, jamy ustnej, zmniejszają stany zapalne i hamują krwawienie. Stosowane są w bakteryjnej biegunce, krwawieniach i stanach zapalnych przewodu pokarmowego. Dodatkowo zewnętrznie w chorobach skóry ( trądziku, liszajach, egzemach, żylakach odbytu, zapaleniu jamy ustnej), w podrażnieniu skóry, świądzie, zaczerwienieniu, opryszczce.
- Wyciągi z orzecha włoskiego znane od bardzo dawna i stosowane w lecznictwie ludowym, mają działanie odtruwające i oczyszczające. Ponadto obniżają poziom cukru we krwi (stosowane są w cukrzycy), hamują wydzielanie mleka u kobiet w czasie laktacji. Stosowane zewnętrznie mają działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, a także przeciwgrzybicze. W początkowych zmianach nowotworowych wykazano ich działanie przeciwrakowe.
- Orzechy polecane są także osobom uczącym się, dzięki ich pozytywnemu wpływowi na pracę mózgu.
Przechowywanie orzechów
Ze względu na to, iż orzechy łatwo pleśnieją należy je po zerwaniu trzymać w suchym i przewiewnym miejscu w skorupkach. Następnie przełożyć do słoika lub puszki.
Przetwory z orzecha włoskiego
Napar z liści orzecha włoskiego
2 łyżeczki rozdrobnionych liści orzecha włoskiego zalać 2 szklankami ciepłej wody, przykryć i gotować na małym ogniu (nie dopuścić do wrzenia). Odstawić na 5 minut i przecedzić przez gazę.
Pić 3 razy dziennie pół szklanki naparu przed posiłkiem.
W celu sporządzenia naparu do stosowania zewnętrznego (okładów, irygacji, płukanek, kąpieli) sporządzić podobnie jak wyżej, z tymże użyć 1,5 łyżki liści na 2 szklanki wody.
Likier orzechowy
5 sztuk świeżych, zielonych, niedojrzałych orzechów drobno pokroić i zalać w słoiku 0,5 litra czystej wódki. Zamknąć słoik i trzymać 1,5-2 miesiące, często wstrząsając. Następnie przecedzić przez gazę. W garnku zagotować 200g cukru i 2 szklanki wody, po czym ostudzić i dodać orzechy. Pozostawić na 2 tygodnie.
Stosować ½ do 1 łyżeczki 3 razy dziennie między posiłkami.
Wino orzechowe
Do butelki czerwonego wina dodać 50g rozdrobnionych liści orzecha, zamknąć butelkę na 10 dni, po czym przecedzić przez gazę. Dodać ok 100g cukru i odstawić na 3 dni.
Stosować 3 razy dziennie mały kieliszek. Jeśli wino ma mieć działanie przeciwcukrzycowe nie należy dodawać cukru.
Literatura:
Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski, Warszawa 1989
Strona główna › Forum › Orzech włoski (Juglans regia)
Ten temat zawiera 0 odpowiedzi, ma 1 głos. Ostatnia aktualizacja: M. 10 lata, 1 miesiąc temu.
Musisz być zalogowany, aby odpowiedzieć w tym temacie.